Betty Buckley wkracza w „Hello, Dolly!”, aby „uszczęśliwić Amerykę ponownie”

Betty Buckley, grająca główną rolę w krajowej firmie koncertowej Hello, Dolly! (Julieta Cervantes)

Betty Buckley traktuje sprawy poważnie, więc rozwija zniuansowaną, 50-letnią w 20-minutową odpowiedź, aby wyjaśnić, dlaczego nawet Ona nie widziała siebie jako głównej trasy koncertowej Hello, Dolly! która rozpoczyna swoje pięciotygodniowe stoisko w Operze Kennedy Center 4 czerwca.

Nigdy nie rozumiałem programu, Buckley, 71, mówi telefonicznie z Louisville, dziewiętnastego przystanku na trasie, która rozpoczęła się we wrześniu ubiegłego roku. Ta kobieta włócząca się po scenie w tych pięknych kostiumach i wszyscy byli podekscytowani. Nie rozumiałem dlaczego.

Następnie Buckley — zdobywca nagrody Tony z 1983 r. jako Grizabella w Kotach, która pasowała do pamięci — zobaczył Dolly z 2017 r. w reżyserii wieloletniego weterana komedii muzycznych Jerry'ego Zaksa.

Zacząłem płakać, kiedy wyszli na „Załóż swoje niedzielne ubrania” – mówi Buckley, odnosząc się do błogiej ody kompozytora Jerry'ego Hermana do wyjścia i cieszenia się światem. Nie czułem tego w teatrze muzycznym, odkąd nie pamiętam kiedy. To było jak dziecięce zachwyty.

Po co wkładać niedzielne ubrania w Hello, Dolly! sprawia, że ​​ludzie są szaleni szczęśliwi

Mimo to nie nadawała się do przyjęcia materiału: aura Buckleya jest dramatyczna, niekoniecznie komediowa. Zniechęcająca aktorka z głosem promieniującym laserem zastąpiła Patti LuPone i Glenn Close jako Norma Desmond w Sunset Boulevard Andrew Lloyda Webbera, grała przez trzy sezony w więziennym dramacie HBO Oz, a ostatnio grała babcię, czarodziejkę Cajun w filmie Gotycki Kaznodzieja AMC.

Buckley była zaskoczona, gdy poproszono ją o zagranie słodkiej Dolly Levi na trasie krajowej. I nie była jedyna.

Czy ona jest komikiem? - zastanawiał się Lewis J. Stadlen, współgwiazda Buckleya jako zrzędliwy półmilioner Horace Vandergelder. Stadlen, weteran komedii na Broadwayu, zagrał Vandergeldera u boku kilku Dolly, z których żadna nie miała takiego pochodzenia jak Buckley. Starzy komicy odgrywają tę rolę, mówi Stadlen. I jest aktorką charakterystyczną.

Tę tendencję wyjaśnia Buckley, opisując uczęszczanie w latach 70. na zajęcia z analizy scenariuszy z aktorską guru Stellą Adler.

Kim Stanley, Geraldine Page, Gena Rowlands — kochałam te prawdomówne aktorki, mówi o swoich idolach. Nie czułeś, że oglądasz aktora gra aktorska . Ostatecznie moją wizją było przeniesienie tej jakości prawdomówności do teatru muzycznego.

Długa, niezwykle zróżnicowana linia wykonawców, którzy wcielili się w rolę Dolly Levi, obejmuje wszystkich, od Carol Channing, która trzymała się tej roli przez ponad 30 lat po jej stworzeniu, po Barbrę Streisand w filmie i Bernadette Peters, zastępującą Bette Midler w tym Zaksie. wyreżyserowana wersja na Broadwayu. (Stadlen występował nawet u boku Dolly granej przez Lee Roya Reamsa, który był zakochanym urzędnikiem Corneliusem w Broadwayu z 1978 roku z Channingiem i reżyserem odrodzenia Channinga w latach 90.).

Jeśli Buckley denerwował się wejściem na tę niesamowitą paradę, te obawy szybko zniknęły.

Myślę, że bała się być zabawna, mówi Zaks. Komedia to w 80 procentach rytm i muzyka. To ostre krawędzie i stawka na życie lub śmierć, będąc superrealnymi. Kiedy to dostała, rasowy w niej przejął kontrolę.

Dorastając w Fort Worth, Betty Lynn Buckley była zachęcana do śpiewania i tańczenia przez swoją matkę, Betty Bob, ale zniechęcał ją jej ojciec, oficer Sił Powietrznych i weterynarz II wojny światowej. Widziałeś film „Wielki Santini?”, pyta, odwołując się do filmu Roberta Duvalla (z książki Pata Conroya) o wymagającym wojskowym ojcu, który wierci swoje dzieci na kawałki. To mój tata. (Po latach, podczas Kotów, jeden z wojskowych kumpli jej ojca wszedł za kulisy i wyjaśnił demony jej taty. Teraz mówi, że był torturowanym facetem.)

Jako dziecko, platynowy głos, który stał się jednym z doskonałych podpisów na Broadwayu, był już niezaprzeczalny. To mnie zachwyciło - że kiedy otwieram głos, ludzie skaczą do tyłu, mówi Buckley. To było jak moja moc. Brała udział w konkursach piękności, ale jęczy na myśl o tym, choć zaprowadziło ją to do Atlantic City, a następnie do Azji, odwiedzając rannych żołnierzy amerykańskich. Śpiewała już lokalnie, aw 1967 nagrała ze swoim kumplem T Bone Burnettem nagranie standardów i melodii pokazowych. Obaj byli jeszcze nastolatkami.

Buckley studiował dziennikarstwo na Texas Christian University, a następnie wylądował na Broadwayu w 1776 roku, co szybko doprowadziło do Promises, Promises w Londynie. Przetrwanie tego, co nazywa wielkim biznesowym show-biznesem, pojawiło się w Los Angeles, gdy zagrała nauczycielkę wf-u w filmie Carrie z 1976 roku. (Buckley później grał mamę Carrie w muzycznej adaptacji z 1988 roku na Broadwayu – notoryczna klapa.)

Buckley spędził cztery sezony nad hitem telewizyjnym z lat 70. Eight Is Enough, mieszkając w hollywoodzkim hotelu Chateau Marmont, kręcąc się czasami z takimi ludźmi z showbiznesu, jak John Belushi; Buckley pojawia się jako powracająca postać w kronice Belushi Boba Woodwarda z 1984 roku, Wired. Dostała główną rolę w filmie Roberta Duvalla z 1983 roku o słabnącej gwieździe country-and-western, Tender Mercies, i zdobyła swoje miejsce w tradycji Broadwayu, grając Grizabellę i śpiewając Memory in Cats.

Buckley często mówił o tym, jak pełen niepokoju był grind, aby ta podniebna ballada zadziałała. Presja była na nią, aby dać popisowy występ, ponieważ Lloyd Webber i reżyser Trevor Nunn widzieli już inną aktorkę, która zarządzała tym w londyńskiej premierze. Miałem choreografię aż do małego palca, mówi Buckley. Nie mogłem znaleźć w tym własnego oddania. Trudno to wytłumaczyć.

Buckley znalazła inspirację dla wyblakłej, ale niezłomnej Grizabelli w przypadkowych spotkaniach z dumnymi bezdomnymi kobietami na ulicach Nowego Jorku. Krztusi się, mówiąc o tym, nawet teraz.

Jest taką piękną istotą, ta Grizabella, mówi Buckley. Myślę, że Dolly Levi ma w tym jakiś aspekt. Kocha wszystkich. Kocha świat.

Buckley był zajęty, ale nie był na Broadwayu od czasu krótkotrwałego Triumph of Love – komedii muzycznej z udziałem zakochanych filozofów XVIII wieku – zamkniętej w 1998 roku. Pisarz książek James Magruder wspomina, jak siedział obok niej podczas pierwszej próby, kiedy się odwróciła. do niego i powiedział: Magruder, czy mam pietruszkę w zębach? Zastraszony, grzecznie odmówił. Nawet nie spojrzałeś, odparł Buckley, który mówi prawdę. Jak mogę ci zaufać?

Wyjechała z Nowego Jorku, wkrótce po 11 września, na ranczo w pobliżu Fort Worth, aby móc jeździć na koniach tnących, które oddzielają pojedyncze krowy od stada. Ale nadal tworzy dużo zaskakująco ambitnej muzyki, w tym przemyślane, eklektyczne albumy z selekcjami od Stephena Sondheima po Steely Dan. Jej ponowne spotkanie z Burnett, na album Ghostlight z 2014 roku, zawierało melodie pokazowe obok jej zakręconej, prawie 11-minutowej wersji Lazy Afternoon, z Burnett i legendą jazzu Billem Frisellem dostarczającymi halucynacyjne solówki na gitarze elektrycznej.

Betty tworzy sensacyjną muzykę, pisze w e-mailu kompozytor Jason Robert Brown (Ostatnie pięć lat); Hymn Browna, Hope, to tytułowy utwór na ostatniej płycie Buckleya. Bez względu na rodzaj muzyki, którą śpiewa, robi to po swojemu.

Buckley przyznaje, że dopiero niedawno rozpoznała, na jakim etapie kariery się znajduje. Mówi, że kiedy koleżanka niedawno zadzwoniła w sprawie musicalu, instynktownie wyobraziła sobie siebie w młodszej z dwóch głównych ról. Śmiała się, kiedy zrozumiała swój błąd. Skończy 72 lata, gdy Dolly zagra w Waszyngtonie.

Nie żeby czuła się z tego powodu melancholijnie. Buckley może nie przewidziała, że ​​wyląduje w swojej obecnej roli, ale mówi, że wspaniale jest nauczyć się tego wyjątkowego nowego zestawu umiejętności i ponownie nabrać formy. Odzyskałem swój głos na Broadwayu, co nie było łatwe. Pochwaliła się, że produkcja znów uszczęśliwi Amerykę.

Mówię ci, wykonywałem najlepszą pracę, jaką umiem wykonywać, odkąd przebudziłem się w moje starsze lata, mówi Buckley. Mam tylko nadzieję, że będę to robić dalej, bo to świetna zabawa.

Cześć Dolly! 4 czerwca 7 lipca w Operze Kennedy Centre. 49-159 USD, może ulec zmianie. 202-467-4600 lub kennedy-center.org

Jubilee staje się gwiazdą chóru na Arenie Stage

Mary Stuart dostaje mocną obsadę w Olney

odtruwaj swoje ciało od thc

Utracona praca miłości jest trudna, ale Folger sprawia, że ​​jest urzekająca