Pierwszego dnia sezonu uniwersyteckiego, Javier Báez i Marcus Stroman z Mets wykonali wzór podania, który wzbudziłby zazdrość w każdej kombinacji rozgrywającego.
Z Juanem Soto na pierwszej bazie i jednym wypadem w Nationals Park, Josh Bell uderzył potencjalnie podwójną piłkę do Francisco Lindora, który został przesunięty na prawą stronę drugiej. Wystawiając piłkę czysto, Lindor podrzucił ją Jonathanowi Villarowi, który upuścił ją, przechodząc nad torbą z drugiej bazy.
Wtedy sytuacja stała się chaotyczna. Zauważywszy, że trzecia baza jest niezajęta, Soto wyskoczył i pobiegł w jej stronę. Báez chwycił piłkę i zaczął gonić Soto, ale nie miał szans go złapać. Więc Stroman podbiegł, złapał rzut Báeza w połowie kroku i zanurkował, by trafić Soto na lewą nogę, zanim Soto zdołał dosięgnąć trzeciej bazy. Okazało się to najbardziej pamiętnym zagraniem Mets 11-9, dziewięciokrotnym zwycięstwem nad Nationals w sobotę w pierwszym meczu dwugłowym, który wygrali, mimo że nie byli w stanie utrzymać przewagi w dziewięciu rundach.
Nie zdawałem sobie sprawy, jak fajnie to wyglądało, dopóki nie obejrzałem tego później, powiedział Stroman.
Jeszcze fajniejsze dla Mets było to, że po tym, jak Stroman, Miguel Castro i Seth Lugo oddali wszystkie dziewięć przejazdów do Nationals, Lindor w dziewiątym miejscu zapałał homera z dwóch przejazdów, aby podnieść Mets do szóstego z rzędu zwycięstwa — siedmiu, licząc zawieszonych gra, która technicznie trafiła do księgi rachunkowej w kwietniu.
Długie, ale bardzo satysfakcjonujące, tak opisał to Lindor. Dzięki Bogu z grupą facetów, którą mamy, odebrali nas.
To, czy ta zwycięska passa spowoduje, że Mets wróci do pozycji playoff, okaże się, ale jasne jest, że przekształcili się w poważnych pretendentów.
Nawet gdyby tego nie zrobili, najlepsza sobotnia gra defensywna miałaby swoje zalety. Początkowo, gdy Bell uderzył piłkę, Stroman przyznał, że został złapany płasko na kopcu, obserwując rozwój gry i zakładając, że jest to podwójna gra kończąca się inningiem. Dopiero po tym, jak Villar upuścił piłkę, Stroman zobaczył, że Soto patrzy na trzecią bazę. W ułamku sekundy obliczeń Stroman ustalił, że może go tam pokonać, więc również wystartował.
A potem Javy rzucił mi idealną przepustkę, a ja zanurkowałem i go złapałem – powiedział Stroman. To była dość wyjątkowa gra.
Gra nie byłaby możliwa bez szybkiego myślenia Stromana i jeszcze szybszego sprintu, ale to rzut Báeza ją przypieczętował. Poza rzutami do miotacza przykrywającego pierwszą bazę, rzadko zdarza się, aby jeden infielder prowadził drugiego, rzucając go przed siebie. Ale właśnie to zrobił Báez (zdobywca nagrody National League Gold Glove Award 2020 na shortstopie) dla Stromana (zwycięzca American League 2017 w pitcher).
– Świetne baseballowe IQ z obu stron – powiedział Lindor. Kiedy zobaczyłem Báeza biegnącego obok mnie, zapytałem: „Gdzie on idzie?”. Potem spojrzałem i nie było nikogo na trzeciej bazie. Następną rzeczą, którą wiesz, Stro prosił o baseball. To było ogromne. Stro jest czarodziejem na kopcu, a Báez wszyscy wiemy, że to „El Mago”. Może więc wyciągnąć z kapelusza szalone rzeczy.
NAJWAŻNIEJSZE CECHY GRY:
