Idealny Tony. Maria czystego zaklęcia. A więc tak, to prawdziwa miłość od pierwszego wejrzenia w nowej, porywającej historii West Side Story reżysera Matthew Gardinera — i to nie tylko dla tej skrzyżowanej pary. Wzmocniona hipnotyzującą Natascią Diaz w roli Anity i zespołem tanecznym, który skacze, jakby ulice Manhattanu stanęły w chmurach, produkcja zapewnia, że ponownie wpadniemy głęboko w moc tego musicalu.
To pełne emocji przedstawienie chropowatego, lirycznego musicalu Leonarda Bernsteina, Jerome'a Robbinsa, Stephena Sondheima i Arthura Laurentsa jest nie tylko jednym z najwspanialszych przebudzeń, jakie kiedykolwiek zrealizował Signature Theater. Umacnia również twierdzenie Gardinera, że jest jednym z najlepszych młodych reżyserów teatralnych w kraju.
będzie krach na rynku mieszkaniowym w 2017 roku
Jeśli jesteś entuzjastą, bez wątpienia widziałeś kiedyś punkt orientacyjny 1957. Ale może nigdy z tak bliskiej odległości – żaden członek publiczności na parterze Signature nie siedzi więcej niż pięć rzędów od sceny – i całkiem możliwe, że nigdy nie jest to wersja tak pompującej serce pasji. W przypadku Austina Colby'ego i MaryJoanny Grisso reżyser z niezwykłą starannością wybrał swoich Tony'ego i Marię. Przy tak cudownym parowaniu, które wprowadza w życie miłosny bieg, cała reszta płynie z absorbującą gracją i pośpiechem.
Gardiner i scenograf Misha Kachman umieścili akcję West Side Story na scenie z kilkoma przypadkowymi meblami, a widzowie ułożyli wokół niej w podkowę. Nad aktorami, na bocznym balkonie, Jon Kalbfleisch dyryguje 16-osobową orkiestrą, większą niż to, co znajduje się w wielu jamach na Broadwayu. A dźwięk, który wytwarza, jest rozmarzony, pełny. Jeśli jest jakaś melodia teatralna, którą chcesz usłyszeć, jest to jedna z Bernsteina.
Muzyka wydaje się podnosić zespół, ponad dwa tuziny silnego zespołu, a choreograf Parker Esse, inspirowany oryginalnymi tańcami Robbinsa, przekształca go w zdyscyplinowany korpus, który jest ekscytujący do oglądania. To, że wiele ciał poruszających się zgodnie w tak zwartej przestrzeni koncertowej potęguje energię. I tak w baletycznym prologu, podczas którego poznajemy rywalizujące ze sobą gangi, Anglo Jets i Puerto Rican Sharks, oraz następujący po nim The Dance at the Gym, w którym Anglo Tony zostaje oczarowany przez Portorykańską Marię, puls szczególnie żarliwa West Side Story zaczyna bić.
W tym momencie spotkaliśmy Tony'ego w przebraniu silnego i wrażliwego Colby'ego o smutnych oczach, który w fascynującej wersji Something's Coming dostarcza jedną z najlepszych wersji piosenki, jaką kiedykolwiek usłyszysz. Wkrótce nadejdzie wspaniała scena na balkonie z Grisso, na schodkach przeciwpożarowych Marii i śpiew namiętnego Dzisiejszego wieczoru. (Czy te dwie postacie kiedykolwiek wydawały się dla siebie tak przekonująco gorące?) Następnie Diaz prowadzi interpretację Ameryki, porywający pean na cześć miłości Anity do względnych korzyści płynących z życia w Stanach. Pomagają jej tu aktorki wcielające się w inne kobiety Shark: Katie Mariko Murray, Olivia Ashley Reed, Jasmine Alexis i Ilda Mason. (Reed, Murray i Mason powracają, by wesprzeć wspaniałego ptaka śpiewającego Grisso w zachwycającym I Feel Pretty.)
najlepsze darmowe serwisy randkowe 2015
Diaz wnosi do produkcji swoje eleganckie umiejętności taneczne, charakterystyczne dla siebie zaciekłe zaangażowanie i coś jeszcze: wspaniałe wyczucie komiksu. W scenach z Marią lub jej kochankiem, przywódcą rekinów Bernardo (Sean Ewing), ta Anita promienieje hojnym duchem — brutalne zgaszenie tego jest jedną z tragedii wieczoru — i jeszcze bardziej zwycięski, pikantny dowcip.
Jak na członków gangu, których powołano do wykonywania tak niegangsterskich wyczynów, jak delikatne piruety, obsadzeni tutaj aktorzy wyglądają na odpowiednio wysportowanych. Chociaż Riff Maxa Claytona wydaje się bardziej wytworny niż większość przywódców Jets, porusza się niesamowicie, a jego walka na noże pod autostradą z zamyślonym Bernardo Ewinga rozwija się gwałtownie. Jako Action Ryan Fitzgerald jest szczególnie imponującym Jetem, który popisuje się aktorskimi kotletami w doskonałym wcieleniu satyrycznego Gee, oficera Krupke. Maria Rizzo — Gypsy Rose Lee of Signature’s Gypsy — przekonująco wciela się w rolę kobiety chcącej zostać odrzutowcem Anybodys, a DJ Petrosino jest asem w jego wysiłkach, aby nadać trochę wymiaru Chino, zniewolonemu przez zakochaną w Tonym Marię.
Tymczasem niezastąpiony Bobby Smith odgrywa tutaj dwie zasadnicze, pojednawcze role, najpierw jako Wesoła Dłoń, nieefektywna przyzwoitka, która próbuje zmusić rekiny i odrzutowce do tańca ze sobą na siłowni, a następnie jako zrozpaczony Doktorek, w którego sklepie ze słodyczami Samoloty organizują narady wojenne. Przedstawienia są powściągliwą demonstracją tego, jak role drugoplanowe mogą mieć ogromny wpływ.
Dojrzałość, z jaką Gardiner prowadzi swój West Side Story, potwierdza wrażenie jego umiejętności w zakresie klasycznych musicali, które wzrastają wraz z każdą z jego ostatnich produkcji, począwszy od Dreamgirls w 2012 roku, a skończywszy na zeszłorocznej Sunday w Park With George. Teraz w jego życiorysie i pośród nas znajduje się wspaniała historia West Side, która sprawia, że publiczność jest jednocześnie nasycona – i głodna tego, co zrobi dalej.
West Side Story Muzyka Leonarda Bernsteina, teksty Stephena Sondheima, książka Arthura Laurentsa. Wyreżyserowane przez Matthew Gardinera. Choreografia, Parker Esse, oparta na oryginalnych tańcach Jerome'a Robbinsa. Zestaw, Misza Kachman; kostiumy, Frank Labovitz; oświetlenie, Jason Lyons; dźwięk, Lane Elms; kierownictwo muzyczne, Jon Kalbfleisch. Z Kurtem Boehmem, Johnem Leslie Wolfe, Russellem Sundayem, J. Morganem Whitem, Jacobem Beasleyem, Ryanem Kanferem, Josephem Tudorem, Tonym Neidenbachem, Jamiem Howesem, Michaelem Graceffą, Colleen Hayes, Jennifer Cordiner, Ericiem Rivasem, Ryanem Sellers, Zacharym Nortonem, Shawną Walker i Cami Spring. Około 2 godzin 40 minut. 40-96 USD. Do 31 stycznia w Signature Theatre, 4200 Campbell Ave., Arlington. 703-820-9771. sigtheatre.org .
