Jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy nowy musical If/Then jest następną wielką rzeczą, nawet z oryginalnymi gwiazdami Rent Idina Menzel i Anthonym Rappem na scenie National Theatre, a także zwycięzcą The Color Purple Tony, LaChanze. Jest wtorkowe popołudnie, a to próba techniczna do światowej premiery spektaklu na dwa tygodnie przed premierą. Projektanci dostosowują intensywność świateł, przesuwanie scenografii.
Ale ta wyczekiwana kontynuacja hitowego musicalu Next to Normal autorstwa kompozytora Toma Kitta i autora tekstów Briana Yorkeya już wygląda modnie, przynajmniej w 20-sekundowym fragmencie, który powtarza się w kółko przez pół godziny, gdy technicy przerabiają i przewijają. Na zawołanie Menzel, grająca kobietę po trzydziestce, która na nowo uruchamia swoje życie, schodzi ze sceny. W górze szerokie lustro. Odlewane koła, smukłe drewniane ramy na swoim miejscu, sugerują budowę części miasta. Oświetlenie jest ciepłe. To uczucie jest teraz.
Chodzi o starszych młodych ludzi z Nowego Jorku, mówi Yorkey godzinę później, siedząc z Kittem w pustym teatrze. Stawiając czoła tym punktom zwrotnym w życiu, wiedząc, że czasami te punkty zwrotne są tuż przed tobą – a czasami nie wiedząc.
Jeśli musicale zaczynają być trochę fajne, to Kitt i Yorkey zasługują na prawdziwe uznanie. Popularny Next to Normal , jeden z tych rzadkich programów, które odbyły się w kraju z gwiazdą Broadwayu (Alice Ripley), był palącą mieszanką muzyki rockowej i rozpoznawalnych problemów, ponieważ opowiadał o chorobie psychicznej kobiety i walce jej rodziny. Po raz pierwszy wymyślony przez Kitta i Yorkeya pod koniec lat 90., w 2008 roku trafił poza Broadwayem, został przerobiony na Arena Stage w tym samym roku i powrócił na Manhattan w 2009 roku, by odnieść triumf na Broadwayu. To nie był musical, który poprawia samopoczucie, zauważył New York Times. To musical, w którym można poczuć wszystko.
Kompozytor Tom Kitt, napisał inny krytyk Timesa, zrobił więcej niż ktokolwiek od czasów Jonathana Larsona w „Rent”, aby przyspieszyć nieuniknioną integrację rockowego brzmienia, rytmu i postawy w musicalu na Broadwayu. Next to Normal stał się pierwszym musicalem od czasu Rent, który zdobył nagrodę Pulitzera za dramat, zdobywając dopiero czwartego Pulitzera za musical w ciągu ostatnich 50 lat.
Performerka Idina Menzel występuje w musicalu If/Then w The National Theatre do 8 grudnia (Courtesy National Theatre/The Washington Post)Nic dziwnego, że Michael Greif, reżyser Next to Normal, a teraz If/Then, kilkakrotnie używa słowa dorosły, opisując znaczek Kitt-Yorkey.
Niezwykle melodyjny; przemyślany, rozważny, inteligentny, mówi Greif. Dodaje, że jest nieustraszony, zauważając, że partnerstwo pisarskie Kitta (39 lat) i Yorkeya (43 lata) sięga czasów studenckich w Uniwersytet Columbia .
Myślę, że zawsze do tego wracają razem, sugeruje Greif. (Mówi też, że długoletni przyjaciele mają poważną, głupią passę.)
Nie znam ludzi, którzy piszą dla teatru, którzy mają większe serca i są tak chętni do pisania dla emocji, mówi David Stone, producent Next to Normal, If/Then i czegoś nie Kitta i Yorkeya (ale z Menzelem w roli głównej). ) o nazwie Niegodziwe. To nie brzmi jak to, co słyszałeś wcześniej.
To część tego, co sprawiło, że Next to Normal stało się fenomenem. Wiek bohaterów — rodziców z dziećmi urodzonymi niecałe 20 lat temu — oraz pasje związane z kolejką górską, które towarzyszyły tej opowieści, sprawiły, że rock stał się dominującym idiomem. Podobnie jak powinowactwo Kitta do Billy'ego Joela i Bruce'a Springsteena oraz nieskrywane marzenia o gwieździe rocka Yorkeya.
pigułki detoksykacyjne, aby zdać test narkotykowy
Ale nazwanie Normal musicalem rockowym jest zbytnim uproszczeniem.
Jak mówi Yorkey, krytyk teatralny z Seattle Times opisał ścieżkę dźwiękową „Next to Normal”, gdy Philip Glass spotyka się z Jonem Bon Jovim. To trochę szalone, ale trochę prawdziwe.
jedenz 12 Autoodtwarzanie na pełnym ekranie ZamknijWerdykt historii: 572 występy na Broadwayu, sześć przebudzeń na Broadwayu, dwa hollywoodzkie filmy, cieszący się niesłabnącą reputacją dziadka amerykańskich musicali.'>
Werdykt historii: Nagroda Pulitzera 1936, film 1939 z Clarkiem Gable i Normą Shearer.'>
Werdykt historii: 732 występy na Broadwayu, cztery wznowienia na Broadwayu, 10 Oscarów za film z 1961 roku.'>
Werdykt historii: „Hari Kari”, przeczytał nagłówek ogłaszający, że flop będzie kosztował Merricka jego inwestycję w wysokości 1 miliona dolarów i nie przeniesie się na Broadway.'>
Werdykt historii: 453 spektakle na Broadwayu; Film z 1972 roku.'>
Werdykt historii: 777 występów na Broadwayu; Tony Awards za najlepszą grę i najlepszą reżyserię.'>
Werdykt historii: Wszystkie plany na Broadwayu anulowane.'>
Werdykt historii: Zamknięto na Broadwayu po 96 przedstawieniach.'> Pomiń reklamę × Godne uwagi debiuty w Teatrze Narodowym: Od West Side Story do If/Then
Zobacz zdjęciaOto lista innych znaczących nowości w National, w tym raporty krytyków, którzy pisali zaraz po zakończeniu programu w dawnych czasach, aby recenzje mogły trafić do porannych gazet.Nowy musical If/Then w Teatrze Narodowym to nie tylko próba przed Broadwayem, ten rzadki obecnie okaz nowego spektaklu wysiadającego w Waszyngtonie na torze obejmującym Boston, Detroit i New Haven w stanie Connecticut. Jeszcze rzadszy: To światowa premiera. Oto lista innych znaczących nowości w National, w tym raporty krytyków, którzy pisali zaraz po zakończeniu programu w dawnych czasach, aby recenzje mogły trafić do porannych gazet. Opowieść Nelsona Pressleya. Zewnętrzny widok Teatru Narodowego, jaki pojawił się w latach 1862-1873. Teatr został otwarty 7 grudnia 1835 r. przy 1321 Pennsylvania Avenue, NW, w obecności prezydenta Andrew Jacksona. Wstęp wynosił 1 USD za miejsca na pierwszym poziomie. Dzięki uprzejmości Teatru NarodowegoPoczekaj 1 sekundę, aby kontynuować.Kitt mówi, że nie chciałem pakować się w pisanie tylko muzyki rockowej, ponieważ możesz spróbować zmusić ją do momentów, w których jej nie chce się. Więc jeśli ta chwila wydaje się prowadzić nas inną drogą, pójdziemy tą drogą.
Są nieco nieśmiałe, jeśli chodzi o powstającą ścieżkę dźwiękową — i historię — dla If/Then, która po raz pierwszy zostanie zaprezentowana podczas tego stoiska na National. (The National był żałośnie słabo wykorzystywany przez ostatnie 30 lat, ale Stone nazywa go jednym z trzech najlepszych kin podmiejskich w kraju, obok Boston's Colonial i San Francisco's Curran). Podobnie jak Next to Normal, nowy spektakl jest ich własny pomysł, a nie rodzaj gotówki, jaką Hollywood często wyobraża na Broadwayu – choć ich nadchodzące projekty obejmują adaptacje filmów Magiczny Mike, Zakręcony piątek i Gość.
Poprockowa żyłka znów wydaje się być podstawą, nawet jeśli Kitt sugeruje, że dźwięk If/Then będzie szerszy, bardziej romantyczny, większy niż Next to Normal — bardziej orkiestrowy, ze smyczkami i rogami, z podtekstem Simona. i miejska wrażliwość Garfunkela.
Brian i ja uwielbiamy pisać rytmiczne piosenki, piosenki, które mają groove, mówi Kitt. I miejmy nadzieję, że piszemy coś, co wydaje się współczesną historią.
Niezwykle długa ciąża Next to Normal sprawia, że oboje są absolwentami szkoły mocnego uderzenia. (Ludzie pytali mnie, czy mam dyplom MSZ, mówi Yorkey. A ja na to, tak – to jest w Booth Theatre.) W Columbii Yorkey był podwójnym specjalistą z angielskiego i religii, a Kitt studiował ekonomię. Następnie Yorkey przez kilka lat pracował jako zastępca dyrektora artystycznego w Teatr Wiejski w swoim rodzinnym mieście pod Seattle, podczas gdy Kitt pozostał w Nowym Jorku jako dyrektor muzyczny i kompozytor niezwykle krótkiego musicalu z 2006 roku na Broadwayu High Fidelity.
Lekcje wyciągnięte na Next to Normal obejmują odpuszczanie, gdy coś nie działa. Dwa tuziny piosenek pojawiły się i zniknęły w If/Then, z możliwością dalszych zmian, gdy zobaczą, jak show gra przed publicznością. Ale duet twierdzi, że pisanie przychodzi łatwo, więc nie boją się wracać do deski kreślarskiej.
Dobrym przykładem jest muzyczna sekwencja If/Then zatytułowana Mapa Nowego Jorku. Dwa tygodnie temu byli na szóstej wersji numeru.
Po prostu tęskniliśmy za tym, mówi Yorkey. W końcu poprosił Kitta o napisanie pięciu utworów, którymi mógłby zagrać; pierwszy w pliku MP3 wysłanym przez Kitta załatwił sprawę.
Czy więc muzyka zwykle jest na pierwszym miejscu? Czy to teksty?
To każdy, kto ma wejście, mówi Kitt.
Wracając do tego, że musicale są fajne: rzeczy mają się inaczej dla nowego pokolenia wychowanego na musicalach Disneya w odtwarzaczach DVD oraz ze Smashem i Glee w telewizji.
Yorkey mówi: Dorastając, było wielu ludzi, z którymi się przyjaźniłem, którzy przychodzili na moje musicale i mówili: „Było dobrze, człowieku, dopóki wszyscy nie zaczęli śpiewać. O co chodziło?”. Teraz myślę, że jest większa publiczność, która się tym zajmie. Możesz wpaść w piosenkę. Ludzie uwielbiają rozmawiać o tym, jak umierają lub umierają musicale. Myślę, że to złoty wiek.
co Biblia mówi o hazardzie?
A potem, jak mówi Kitt, Idina Menzels i Anthony Rapps tego świata, których uwielbiałem. . . , czy nagle śpiewają piosenki, które napisałem? Fakt, że to się może wydarzyć, sprawia, że czuję się, jakbym był w bardzo dobrym okresie na musicale.
Jeśli następnie
muzyka Toma Kitta, książka i teksty Briana Yorkeya. Od wtorku do 8 grudnia w Teatrze Narodowym. Zadzwoń 800-514-3849 lub odwiedź www.thenationaldc.com .
