Geena Davis właśnie sprawiła, że ​​telewizja dla dzieci stała się bardziej feministyczna

Aktorka i adwokatka Geena Davis założyła Instytut Geena Davis ds. Płci w Mediach w 2004 roku, aby badać reprezentację kobiet i dziewcząt na ekranie — zwłaszcza w mediach dziecięcych. (Loic Venance/AFP/Getty Images)

Kilka lat temu Geena Davis pomogła wynaleźć narzędzie technologiczne, które, jej zdaniem, miało potencjał, by wszystko zmienić.

co zrobić, gdy pies cię zaatakuje

Od uruchomienia Instytutu Geena Davis ds. Płci w Mediach na Uniwersytecie Mount Saint Mary w 2004 roku, nagrodzony Oscarem aktor i adwokat zlecał badania nad prezentacją kobiet i dziewcząt na ekranie — zwłaszcza w mediach dziecięcych — i dzielił się wynikami z decydentów i twórców treści w branży rozrywkowej.

Jej założenie było takie, że gdy jej koledzy zobaczą statystyki, na pewno nastąpią zmiany. Jednak zbieranie danych było powolne i kłopotliwe, a wyniki nie odzwierciedlały tak subtelnych subtelności, jak to, ile czasu kobiety spędzały na mówieniu i pojawianiu się na ekranie.

W 2012 roku, po otrzymaniu grantu w wysokości 1,2 miliona dolarów od Google i współpracy z inżynierami komputerowymi i naukowcami społecznymi, Davis wprowadził Geena Davis Inclusion Quotient (GD-IQ), metodę wykorzystującą technologię rozpoznawania twarzy i głosu do analizy filmów, programów telewizyjnych i reklam . Oprogramowanie, zaprojektowane przez profesora Shrikantha Narayanana z University of Southern California i zespół inżynierów z Laboratorium Analizy Sygnałów i Interpretacji USC, wraz ze starszym doradcą badawczym Instytutu Geena Davis, Caroline Heldman, jest w stanie ustalić liczbę kobiet w stosunku do mężczyzn, jak również jak ilość ekranu i czas mówienia, jaki mają do dyspozycji. (Narzędzie GD-IQ może również rozpoznawać rasę; postacie niezgodne z płcią, a także te o różnicach intelektualnych i fizycznych, są kodowane ręcznie.)

W czerwcu Davis otrzymała wyniki, które skłoniły ją do skoków na rękach. Analiza GD-IQ głównych bohaterów w 50 najpopularniejszych dziecięcych programach telewizyjnych w 2018 r. wykazała, że ​​osiągnięto parytet płci na ekranie, a kobiety pełniły w tych programach 52% głównych lub współprowadzących ról. Czas przed ekranem i czas mówienia również osiągnęły lub przekroczyły równość — odpowiednio 55,3% i 50,3%.

Dla pewności Davis poprosił naukowców z instytutu o przeprowadzenie badań cofniętych o 10 lat i stwierdził, że po osiągnięciu równowagi 50-50 w 2011 r. stosunek kobiet do mężczyzn na ekranie nie tylko się utrzymał — wzrósł o 10 procent. od 2008 roku.

Byłem zachwycony, wspomina Davis. Celem od samego początku była równowaga płci w tym, co dzieci widzą na ekranie. Osiągnięcie parytetu leadów w telewizji, w tym czasie, to tylko . . . Chciałem powiedzieć coś więcej, na co bym liczył, ale tak jest dokładnie na co liczyłem.

We wtorek, podczas wydarzenia w biurach Google w Nowym Jorku, Instytut Geena Davis opublikuje oficjalny raport na temat tych ustaleń, a także bardziej szczegółowe informacje. Na przykład postacie męskie i żeńskie w programach dla dzieci wykazują zainteresowanie naukami ścisłymi, technologią, inżynierią i matematyką dokładnie w tym samym tempie (choć w niewielkich rzeczywistych liczbach, przy czym ogółem tylko 3,5 procent dziecięcych postaci telewizyjnych angażuje się w działania STEM). Co więcej, postacie kobiece są częściej przedstawiane jako przywódcy niż postacie męskie (45,5% w porównaniu do 41,4%) i ogólnie są przedstawiane jako mądrzejsze niż ich męscy odpowiednicy.

Statystyki STEM są szczególnie satysfakcjonujące dla Madeline Di Nonno, dyrektor naczelnej Instytutu Geena Davis, która zauważa, że ​​organizacja nieprzerwanie prowadzi badania STEM, odkąd Barack Obama uczynił z nich najwyższy priorytet podczas swojej administracji.

Di Nonno wspomina, że ​​w 2017 roku została zamówiona przez 21st Century Fox w celu potwierdzenia efektu Scully, w którym postać Gillian Anderson w Z Archiwum X zainspirowała dziewczęta i młode kobiety do podjęcia nauki. Odkryliśmy, że 63% kobiet, które obecnie pracują w STEM, przypisuje to tej postaci, mówi Di Nonno.

Davis mówi, że jej zainteresowanie płcią i programowaniem dla dzieci zostało wywołane, gdy zaczęła oglądać przedszkolne programy ze swoją dwuletnią córką. Byłam absolutnie oszołomiona, przypomina sobie, jak zdała sobie sprawę z tego, jak krzywe były te koncerty. Było kilka wyjątków. Teletubisie są właściwie zrównoważone płciowo, zauważa cierpko, ale nie wiem, czy można to stwierdzić.

W 2004 r. instytut Davisa zlecił badanie programów telewizyjnych i filmów dla dzieci, sięgające roku 1990. Od tego czasu Davis spotkał się z tysiącami liderów sieci i studiów, kierowników działów, reżyserów, pisarzy, showrunnerów, kierowników ds. reklamy i urzędnicy gildii, dzieląc się danymi, które zgromadziła w przekonaniu, że liczby — bez zawstydzania ani obwiniania — poruszają igłę.

dlaczego IRS wysłali mi list?

Brown Johnson, wiceprezes wykonawczy i dyrektor kreatywny Sesame Workshop, wspomina, że ​​uczestniczył w jednym z pierwszych spotkań Davisa, kiedy Johnson był dyrektorem animacji i przedszkola w Nickelodeon. Jeden z badaczy Instytutu Geena Davis przedstawił dane dotyczące ilości dialogu prowadzonego przez kobiety, rodzaju wykonywanej pracy i stopnia seksualizacji.

Po prostu pamiętam, że byłem tak zdumiony badaniami i powiedziałem: „Muszę coś z tym zrobić; Muszę pomóc” — wspomina Johnson. Wkrótce potem upewniła się, że wszyscy artyści i scenarzyści Nickelodeon z działu animacji uczestniczyli w prezentacjach Davisa, ponieważ animacja historycznie była bardzo męskim światem.

Nancy Kanter, wiceprezes wykonawczy ds. treści i strategii kreatywnej w Disney Channels Worldwide, przyznaje Davisowi, że pociągał branżę do odpowiedzialności za dokonywanie większych i szybszych zmian [i zmuszanie] nas wszystkich, którzy pracują w programowaniu dla dzieci, do przyjrzenia się im nie tylko ile dziewczynek widać na ekranie, ale, co ważne, jak są przedstawiane. Jakie role, jakie postawy, jakie typy ciała, jakich kolorów i jakich głosów używają, to pytania, które teraz zadajemy sobie każdego dnia.

Jak mówi Davis, najnowsze wyniki badań potwierdzają jej przekonanie, że dane zawsze były magicznym kluczem. Kiedy spotyka się z twórcami mediów dla dzieci, mówi, ich przytłaczającą reakcją jest: „Jesteśmy w tym zawodzie, ponieważ troszczymy się o dzieci i myśleliśmy, że postępujemy właściwie z dziećmi, i to jest przerażające”. chcieli postąpić właściwie, myśleli, że tak są i byli bardzo zmotywowani do zmiany.

Davis i Di Nonno szybko zwracają uwagę, że nie wszystko zostało naprawione. Nadal istnieją znaczne rozbieżności w reprezentacji kobiet, jeśli chodzi o postaci drugoplanowe i drugoplanowe w programach dla dzieci (43,1 proc. uwzględnionych w badaniu postaci drugoplanowych stanowiły kobiety, podczas gdy 56,9 proc. stanowili mężczyźni), a dziewczęta i kobiety są nadal bardziej podatne na bycie hiperseksualizm na ekranie.

najlepsza strona do kupowania wyświetleń youtube 2018

Jednym ze zirytowanych zwierzaków Di Nonno jest to, że postacie kobiece nadal nie mogą być tak zabawne jak faceci. Za każdym razem, gdy spotykam się z osobą zadowoloną z dzieci i tworzą programy, mówię: „Spraw, by postacie kobiece były zabawne”, mówi, dodając, że zbyt często siła jest mylona z poczuciem własnej powagi. W prawdziwym świecie statystyki [sugerują], że mężczyźni, którzy są zabawni, są nagradzani, podczas gdy kobiety, które są zabawne, są za to łakomi.

Davis mówi, że zamierza podwoić nacisk na nakłanianie scenarzystów, producentów, reżyserów i innych kluczowych dyrektorów, z którymi się spotyka, aby poczynili takie same postępy w postaci drugoplanowych i drugorzędnych, jak w przypadku głównych bohaterów. Myślą na dużą skalę, co jest dobre, zauważa, ale wyraźnie muszę im naprawdę pomóc skoncentrować się na [większej] populacji. Bez tego skupienia, mówi, szkodliwe zniekształcenie — że nie zajmujemy połowy przestrzeni na świecie i nie robimy połowy interesujących i ważnych rzeczy — będzie się utrwalać.

Dlatego skupiam się na tym, co dzieci widzą jako pierwsze, wyjaśnia. Uważam, że bezwiednie szkolimy pokolenie za pokoleniem, aby postrzegać kobiety i dziewczęta jako obywatelki drugiej kategorii. Wierzę, że ma to wpływ na każdy aspekt naszego społeczeństwa — przywództwo, awanse, płace i wszystko inne.

Nie mamy wystarczającej liczby prawdziwych kobiet do naśladowania, aby inspirować zmiany w naszej kulturze, więc potrzebujemy ich w fikcji, kontynuuje. Wspaniałą rzeczą jest to, że obrazy medialne mogą powodować problemy, ponieważ są tak potężne, że mogą być lekarstwem na problemy, które stwarzają.

Chcesz wiedzieć, kto będzie rządził nadchodzącym sezonem nagród? Miej oko na Toronto, twórcę Oscara.