W „Domu Katarzyny” Elisabeth Thomas ekskluzywny uniwersytet skrywa złowieszcze tajemnice

Catherine House autorka Elisabeth Thomas. (Nina Subin/Custom House)

Domy mogą być przyjazne lub zakazane; mogą wyrażać swoich właścicieli lub ich gnębić. Czasami więzią, nawiedzają lub nawet zamieszkują swoich mieszkańców. Catherine House robi trochę z tych wszystkich rzeczy.

Debiutancka powieść Elisabeth Thomas, zwana także Dom Katarzyny , opowiada o ekskluzywnym prywatnym uniwersytecie, ale można powiedzieć, że jest to również eksperyment z dystansem społecznym: tutaj przeprowadza się go wśród jednej grupy studentów i wykładowców przez okres trzech lat. Świat zewnętrzny trzymany jest na wyciągnięcie ręki, choć, jak się okazuje, choroba jest w domu.

Jak większość koleżanek z klasy, Ines ucieka przed własnymi demonami i żalem. Ledwo skończyła szkołę średnią po tym, jak została wciągnięta w spiralę narkotyków, imprez i rozpusty. Po konsultacji z zaufanym doradcą, Ines w akcie desperacji zwraca się do Catherine House.

Przyjęcie do szkoły to niezwykły przywilej. Przez jego sale przechodzili politycy, sędziowie, artyści i prezydenci. Jego wdzięczny, zabytkowy kampus zapewnia studentom wszelkie potrzeby — jedzenie, wyżywienie i książki. A czesne jest bezpłatne.

Kurs wymiany jest jednak stromy. Przyjeżdżający studenci muszą zgodzić się na zerwanie wszelkich więzi z ich poprzednim życiem. Nie ma wycieczek do domu ani odwiedzających. Zabronione są nawet pamiątki i drobne pamiątki. Uczniowie otrzymują standardowe ubrania, a także nowi współlokatorzy i przyjaciele.

2020 książek do przeczytania teraz

Przez powieść przewija się medytacja na temat znaczenia indywidualizmu i wolnej myśli – jak przynależność może stać się kolejnym aspektem ucisku. Ines łamie zasady niemal natychmiast, pomagając swojej współlokatorce Baby ukryć ślimaka w ich pokoju. Ten mały, wywrotowy akt ustawia dwie dziewczyny przeciwko establishmentowi, ale nie mają pojęcia, z czym mają do czynienia. Szkoła wabi najsłabsze grupy młodych ludzi, żerując na ich niepewności. Ines, wychowana przez obojętną, leniwą matkę, tęskni za schronieniem u rodziny, a to właśnie wydaje się oferować Catherine House.

Wydział dokładnie wie, jak zareklamować szkołę wrażliwym uczniom. Jak wyjaśnia reżyserka Wiktoria:

Nie mieć pewności tutaj, to należeć. Być niepewnym, ale obecnym, chętnym i otwartym na bohaterską nową przeszłość, przyszłość i teraźniejszość — to jest projekt Catherine. W ten sposób badamy najgłębsze relacje między naszymi ciałami, umysłami i światami. Niepewnym miejscem jest to, gdzie jesteś teraz i gdzie powinieneś być.

Na początku Ines ledwo się uczy i często opuszcza zajęcia. Bardziej ospała niż zbuntowana, śpi i śpi w pobliżu, stawiając na prywatne przyjemności zamiast wspólnotowej przynależności. Z drugiej strony Baby jest wzorową uczennicą, pracującą nad swoimi zajęciami z pewnego rodzaju sztywną, skamieniałą intensywnością. Jak wielu tamtejszych uczniów, Baby nieustannie boi się, że nie jest wystarczająco dobra, przerażona, że ​​zostanie zdemaskowana jako oszustka.

Dzięki kultowej fiksacji na punkcie kontroli i dyskrecji od samego początku jest jasne, że coś jest głęboko nie tak z Catherine House. Narrację prześladuje poczucie rozkładu i strachu. Ines jest przerażona bałaganem własnej przeszłości i uśpiona poczuciem struktury i nadzieją, jakie reprezentuje szkoła. Catherine House maluje się jako nowy rodzaj domu rodzinnego, wraz z lustrzaną symulacją rodziny. Viktoria, na przemian surowa i matczyna, skrada się przez życie uczniów, oferując skomplikowany rodzaj opieki. To nie tylko nauczyciele, ale także dyscypliny, wizjonerzy i guru.

Więcej recenzji książek i rekomendacji

Czasami narracja jest nieco cieńsza, powtarzając pewne motywy, gdy bohaterowie wędrują po korytarzach, wchodząc do jednego tajemniczego pokoju za drugim. Ale powieść rekompensuje nadmiarowość kilkoma cudownie przerażającymi i naprawdę szokującymi odkryciami w tych zamkniętych przedsionkach. Pojawiają się odcienie Edgara Allana Poe i Alfreda Hitchcocka, gdy napięcie narasta w krętych korytarzach domu i krętych zakrętach psychiki. Nastrojowa i sugestywna jak gorączkowy sen, Catherine House to rodzaj książki, która owija się wokół twojego mózgu, przyciągając cię bliżej z każdym hipnotycznym krokiem.

Kibicujemy Ines, która śledzi mroczne tajemnice, pomiędzy swoim marzeniem o domu a pragnieniem wolności. Pytanie brzmi, czy będzie w stanie uciec z tego dysfunkcjonalnego gniazda, czy też zostanie przez nie uduszona.

Być może nie ma takiego miejsca jak dom, ale jak wyjaśnia Catherine House, czasami to dobrze.

Diana Abu-Jaber jest autorem Birds of Paradise and Origin. Jej najnowsza książka to kulinarny pamiętnik Życie bez przepisu.

Dom Katarzyny

Elisabeth Thomas

Urząd celny. 320 str. 27,99 USD

Jesteśmy uczestnikiem programu Amazon Services LLC Associates, programu reklam afiliacyjnych, którego celem jest zapewnienie nam środków do zarabiania opłat poprzez umieszczanie linków do Amazon.com i witryn stowarzyszonych.