Tyrrell Muhammad, 19-letni mieszkaniec Brooklynu, został skazany za morderstwo drugiego stopnia w ramach napadu, który zakończył się zabójstwem, którego nie popełnił. W 1979 roku został skazany na 20 lat dożywocia, a kolejne 26 lat i 11 miesięcy spędził w areszcie Departamentu Więziennictwa i Nadzoru Społecznego stanu Nowy Jork. Pewnego dnia,Muhammad wysiadł z więziennego autobusu, docierając do zakładu karnego w Attyce w 1982 roku.
Przeniesiono 22 osoby do autobusu i wszystkie 22 trzęsą się, nawet jeśli nigdy tam nie były, ponieważ słyszeli pogłoskę, Muhammad, 61, wspólnik monitorujący i starszy adwokat w Stowarzyszenie Więzienne Nowego Jorku , powiedział FingerLakes1.com .
Ale nie było żadnych plotek; to była tylko prawda. Stan zabił 29 strażników więziennych i 10 więźniów z zimną krwią podczas oblężenia więzienia o zaostrzonym rygorze, aby zdusić powstanie polityczne 11 lat wcześniej 13 września 1971 roku.
Attyka jest nadal postrzegana przez wielu jako symbol prawdziwego ucisku, nawet dzisiaj, powiedział Mahomet. On zakładał, że narracja ucichnie pięć dekad później, ale wciąż jest to to samo straszne miejsce, które napełnia ludzi czystym strachem.
Nadal działa, więziąc około 2000 mężczyzn, nawet po tym, jak aktywiści tacy jak Soffiyah Elijah z Alliance of Families for Justice wielokrotnie próbowali zamknąć zakrwawioną instytucję poprawczą – z rozmowami o możliwym miesięcznym marszu rozpoczynającym się od 125th Street w Harlemie do Attyki w Nowym Jorku w 2012 roku.
jak sprawić, by zarost na twarzy rósł
Jednym z nich był Mahomet. Niedawno skontrolował tę samą instytucję, która kiedyś trzymała go w kajdanach. Zanim Muhammad wyruszył z wizytą monitorującą CANY do Attyki, w jego umyśle zaczęły wirować wspomnienia pełne traumy.
Wszyscy są mile widziani w Attyce: doświadczenie podobne do orientacji szkolnej — choć znacznie mniej przyjemne. Ktoś jest wyróżniany, zazwyczaj największy, przez strażników i bity przed grupą dorosłych mężczyzn, aby zainstalować czynnik strachu, wyjaśnił Muhammad.
Każdy, kto kiedykolwiek przeszedł do Attyki, był tego świadkiem, jeśli nie był tego częścią; i to jest trauma, zadrżał. Tak więc, kiedy ludzie byli przenoszeni do Attyki, świadomość, że będzie orientacja inicjacyjna, będzie się trząść, ale nikt nie wiedział, kto to będzie.
Nawet jeśli ktoś nie został pobity, funkcjonariusze więzienni nadal kazali osadzonym nosić swoje torby – bez ich upuszczania – podczas skucia kajdankami i przykucia do siebie nawzajem. To niepraktyczna prośba. Ci, którzy próbują przestrzegać ich żądań, tylko odwrócą to, co nieuniknione. W końcu torby spadną, nalega Mahomet, ponieważ noszą je tylko za nadgarstki – wtedy strażnicy postanawiają zrobić z nich przykład.
Wpajanie strach jest częścią codziennego doświadczenia w Attyce — podobnie jak w innych instytucjach poprawczych — nawet teraz, długo po tym, jak niesławne powstanie zostało stłumione.
Jestem po drugiej stronie prawa i tak się czuję – przyznał Mahomet. Jeśli tak się czuję, wiem, że każdy, kto kiedykolwiek odwiedził Attykę w jakimś charakterze, ma w sobie jakąś traumę, jakiś czynnik strachu, który siedzi i rezonuje z nimi.
ile kratom, aby uzyskać haj
Zamaskowani żołnierze stanu Nowy Jork stoją na terenie D Yardu po śmiertelnym przejęciu zakładu karnego w Attyce. Zdjęcie dzięki uprzejmości: Elizabeth Fink Attica Archive
Niewiele się zmieniło poza nazwą. W ostatnich godzinach swojej zhańbionej kadencji gubernatora Cuomo podpisał ustawę uderzanie w język „więźniów” ze wszystkich rejestrów — zastąpienie wszelkich odnośników osadzonych osobami osadzonymi w więzieniu w celu uniknięcia jakichkolwiek odczłowieczających skutków.
Wkrótce potem rosnąca liczba zarzuty molestowania seksualnego nałożony na Cuomo wezwał do jego rezygnacji z powodu tonącej, skandalicznej administracji, powodując, że ówczesny gubernator porucznik Hochul wkroczył i został pierwszą kobietą-gubernatorem Nowego Jorku. Niezależnie od tego, czy u władzy jest Demokrata, czy Republikanin, Thompson nie jest przekonany, że politycy po obu stronach przejścia kiedykolwiek ujawnią prawdę o Attyce lub innych nadużyciach w więzieniach.
W następstwie Attyki nasiliły się pokolenia bólu, żalu i ludzkiego cierpienia. Według Thompsona przyznanie się do haniebnych czynów jest nadal zadaniem, do którego warto dążyć ze względu na wszystkich ocalałych, którzy wciąż żyją z tą traumą każdego dnia.
Gdybyśmy mieli otworzyć te akta, musielibyśmy przyznać, że za tymi zamkniętymi drzwiami amerykańskich więzień mają miejsce niewypowiedziane nadużycia, jak później ujawniła. A jeśli to działo się 50 lat temu dzisiaj, trzeba się liczyć z tym, co dzieje się w tej chwili.
jak szybko oczyścić system z chwastów
Pięćdziesiąt lat temu bracia Attica zmobilizowali się, pisząc słynny manifest z 28 żądaniami lepszych warunków życia, który czerpał inspirację z 19-dniowy strajk w więzieniu stanowym Folsom rok przed powstaniem w Attyce. Nawet teraz Attica Manifest żądań jest postrzegana jako fundamentalny plan dla dzisiejszych walk społecznych, aby rozwiązać listę problemów związanych z karnymi instytucjami masowych więzień – dokładnie z problemami, o które walczyli bracia Attica 50 lat temu.
Kiedy bracia Attica, zróżnicowany rasowo i aktywny politycznie sojusz prawie 1281 więźniów, zorganizowali się przeciwko szalejącym naruszeniom praw człowieka w ich więzieniu, byli również najbliżej problemu, a zatem najbliżej rozwiązania, jak sugerował Thompson.
To stworzyło jego własne napięcia i własne dramaty, ale to również sprawiło, że ruch ten miał życie, żywotność i moc, którą miał, wyjaśnił Thompson. Ludzie nie tylko pozwolili garstce naukowców i aktywistów wejść tam i powiedzieć im, czego potrzebują i co się wydarzy; i sądzę, że w dzisiejszych czasach świat wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych bardzo dużo nauczył się tej lekcji.
Te same problemy utrzymują się dzisiaj w więzieniach, które są nadzorowane przez stanowy Departament Więziennictwa i Nadzoru Społecznego – nawet w dolnej części stanu Wyspa Rikers .
Przy minimalnych postępach w zakresie środków reformy więziennictwa, takich jak przejście „HALT” Ustawa o odosobnieniu , Szarma mówi, że Attica jest po prostu miejscem zastępczym dla każdej placówki i całego systemu więzień — nie tylko w Nowym Jorku, ale w całym kraju.
Wanda Bertram, strateg komunikacji w Inicjatywa Polityki Więziennej , postrzega walkę o zapewnienie praw człowieka jako nieustanne zadanie — te same problemy, z którymi zmagali się zwolennicy w 1971 r. — rozprzestrzenia się i pogarsza.
Przeludnienie zawsze było problemem — takim, który nawet wywołał powstanie w Attyce. Ich badania pokazują Według Bertrama, przy obecnym tempie zmniejszania się populacji więzień, powrót do populacji więzień stanowych z początku lat 70. zajmie nam ponad sto lat.
Innymi słowy, ludzie w więzieniu mają prawo walczyć o swoje człowieczeństwo dzisiaj, tak jak 50 lat temu, powiedział Bertram FingerLakes1.com .
Pandemia koronawirusa pogorszyła często nieprzyjazne warunki życia podczas zamykania. Bertram uważa, że prawodawcy prawie porzucali ludzi w więzieniach w ciągu ostatnich 18 miesięcy od samego początku. Z tych i innych powodów Thompson nalega, abyś za każdym razem, gdy ktoś poświęcił czas, sprawdzał przy drzwiach swoje prawa obywatelskie i prawa człowieka.
Historia pokazuje, że nigdy nie przyzwyczają się do tego pomysłu – dodała.
Thompson uważa również, że nikt nie chce być odpowiedzialny za potencjalne otwarcie puszki Pandory, jeśli chodzi o wyjaśnienie sprawy Attyki. Wymusiłoby to niepokojące rozliczenie z rzeczywistością, w której okrucieństwa organów ścigania zostały popełnione 50 lat temu i nadal mają miejsce – tylko w oczach opinii publicznej – aby wszyscy byli świadkami i skrzywili się na: George Floyd. Breonny Taylor. Daniela Prudego. Adama Toledo. Lista jest długa.
Wymagałoby to przeprosin. Wymagałoby to pojednania. To wymagałoby przyznania, że nikt tak naprawdę nie chce się w tym momencie podjąć, wyjaśnił Thompson. Z tymi samymi pytaniami musimy zmierzyć się na ulicach Minneapolis i Kenosha w stanie Wisconsin, praktycznie w każdym mieście w kraju. To sprawia, że jest jeszcze bardziej głuchy, że nie jesteśmy skłonni zrobić tego, jeśli chodzi o historyczne powstania więzienne, w których doszło do tego samego rodzaju nadużyć organów ścigania.
czy istnieje 4. bodziec?
Podobnie jak radykalne korzenie aktywizmu prawnego w Attyce, Thompson mówi, że organy ścigania angażują się we własną formę aktywizmu – nawet przez rok po uchyleniu nowojorskiej pięćdziesiątej ustawy , umożliwiając każdemu dostęp do skarg na funkcjonariuszy policji w całym stanie poprzez ustawę o swobodzie dostępu do informacji.
Kiedy policja mówi, że nie możesz uzyskać dostępu do tych plików, mobilizuje się do ruchu, aby uniemożliwić komuś dostęp do tych plików. To właśnie robią, powiedział Thompson. Galwanizują swoje siły. Mobilizują się jako aktywiści, aby uniemożliwić amerykańskiej opinii publicznej zobaczenie tego, co wydarzyło się między 9 a 13 września.
Nadużycia za kratkami w Attyce i gdziekolwiek indziej nigdy nie ustaną, dopóki historie prawdy nie rzucą jasnego światła na okrutne przejawy brutalnej siły – a władze zareagują odpowiedzialnie.
Nie wystarczy zaświecić światłem, trzeba mieć publiczną i polityczną wolę, aby rzeczywiście zrobić coś z tym, co znajdujesz lub na co właśnie oświetliłeś, zakończył Thompson.
