Opowieść o zniechęconym nastolatku, który ucieka przed przestępstwem, którego nie popełnił

Nowa powieść Tima Wintona oscyluje między bluźnierczym wyznaniem a prośbą o pomoc. Wyraźnie Down Under historia tego najbardziej australijskiego pisarza, The Shepherd’s Hut jest prawie zbyt bolesna do przeczytania, ale także zbyt żałosna, by ją odrzucić.

Narratorem jest Jaxie Clackton, niespokojny nastolatek, który stracił matkę na raka i przez lata był bity przez swojego pijanego ojca. Jaxie tak długo marzył o zabiciu swojego staruszka, że ​​kiedy znajduje go martwego w garażu, wpada w panikę: Powiedzą, że wykopałem podnośnik spod drążka i zmiażdżyłem mu głowę jak wieprzowy melon, myśli Jaxie. To wszystko na mnie wskazuje.

Przekonany, że będzie ścigany przez policję, Jaxie chwyta kilka zapasów – w tym broń – i biegnie na północ w kierunku słonych jezior Australii Zachodniej: Pushing. Ciągnięcie. Pójście. To nie jest zły plan, z wyjątkiem dużego prawdopodobieństwa śmierci gdzieś na tysiącach mil kwadratowych pustyni, kraju, w którym twoje wnętrzności wygotowałyby się do sucha w ciągu jednego dnia. Ale jakoś Jaxie przetrwała, więc to, co następuje, to dziwna łotrzykowska opowieść: Huck Finn na księżycowym pejzażu.

To rozczarowujące, że Winton nie jest bardziej znany w tym kraju (Australijczycy szanują go jako żywy skarb). Pisze od ponad 35 lat i dwukrotnie był nominowany do Nagrody Bookera. Ale być może dla amerykańskich czytelników nic tak nie przyciąga zainteresowania, jak życie tutaj, tak jak robią to jego australijscy pisarze Geraldine Brooks i Peter Carey. Film oparty na jego powieści o surferze Oddech z 2008 roku został otwarty na początku tego miesiąca, ale letnie recenzje wydają się mało prawdopodobne, aby zainspirować manię Wintona w Stanach Zjednoczonych.

ile gramów kratomu powinienem wziąć?

Recenzja: „Eyrie” Tima Wintona, o ekologu z Australii

Niech tak będzie. Winton nadal pozostaje w Australii Zachodniej, gdzie się urodził, a to długie doświadczenie z tym miejscem i językiem jest głęboko zapieczętowane w jego prozie. Z tego karzącego krajobrazu wyłania się Chata Pasterza, miejsce tak puste, że myśli faceta powracają z niego jak echa. Winton nakrapia ten teren kurrajongami i kangurami oraz opuszczonymi szybami kopalni. Wszystko, co widziałeś i dotykałeś, wyglądało jak tężec, który czeka, by ugryźć cię w tyłek, mówi Jaxie.

czy test bodziec wyniesie 2000

Jeszcze bardziej hipnotyzujący od tego zabójczego terytorium jest na przemian dumny i żałosny głos Jaxie, który Winton uchwycił grubym australijskim akcentem, przesyconym slangiem i przekleństwami. Głodujący, odwodniony i często chory chłopiec potyka się po jałowej ziemi, a jego myśli krążą wokół przemocy, której doświadczył i – czasami – popełnił. W niektóre noce w mojej głowie było tyle uczucia, że ​​cieszyłam się, że nie może się wydostać, mówi Jaxie. Mógłbyś spalić wieżowiec tym, co we mnie jest. Od chwili, gdy przykuwa twoją uwagę, jest przerażający i współczujący, całkowicie ludzki twór autorstwa pisarza, który mocno naciska na naszą ambiwalencję dotyczącą agresywnych dorastających mężczyzn — tych istot, które nie są już dziećmi, ale też nie całkiem dorosłymi.

Czymkolwiek jest Jaxie, jest krzepiącą postacią odporności, zahartowaną przez dom, szkołę i miasto, które są przeciwko niemu. Nie byłem tym, o czym wszyscy myśleli, twierdzi. Sprawa z samochodem nauczyciela wyszła źle. I ta sprawa z kuszą, która nigdy się nie wydarzyła.

Jeśli zbyt wiele współczesnych powieści wydaje ci się zniewieściałymi i podmiejskimi, oto najsurowsza fikcja surwiwalowa autorstwa powieściopisarza, który czasami brzmi tak ponuro jak nasz Cormac McCarthy. Siedziałem z głodu na śmierć, mówi Jaxie, zanim w końcu strzeliłem do kangura i oskórowałem go tępym nożem.

Ale ta opowieść o zębach i pazurach jest pogłębiona przez niezmienną godność Jaxie. Strach przed schwytaniem tak naprawdę nie popycha go przez te setki mil, ale jego determinacja, by dotrzeć do młodej kobiety, którą kocha. Jednak nawet ta rycerska misja jest skomplikowana. Prawdopodobnie beznadziejne.

W rzeczywistości napięcie między nadzieją a beznadzieją narasta w drugiej połowie Shepherd’s Hut. W drodze na północ Jaxie trafia na chatę z blachy falistej, w której mieszka stary irlandzki ksiądz Fintan MacGillis. Jaxie wolałby pozostać niewidzialny, ale desperacko potrzebuje wody, a ojciec MacGillis desperacko potrzebuje towarzystwa. Relacje, które rozwijają się między tymi dwoma ostrożnymi wyrzutkami, są pełne tajemnic i podejrzeń – oraz pewnego stopnia niechętnego uczucia, które nigdy nie przeradza się w sentymentalizm. Tak mówił. . . bardzo przypominało to kupę złomu, które w ciebie rzucił, mówi Jaxie. Trzeba było przejrzeć wszystkie te wygięte słowa.

czy moratorium na eksmisje zostanie przedłużone?

W końcu ich słowa nie będą miały znaczenia, prawda czy nie. Ta oaza bezpieczeństwa na pustyni to miraż, o czym Jaxie zawsze wiedziała. Słońce i sól wybielają wszystko, aż te postacie zostaną rozebrane do swojej istoty.

Co mnie to czyni? – pyta Jaxie. Ktoś, kogo nie zobaczysz, ot co. Coś, czego nie możesz sobie wyobrazić.

Ron Karol pisze o książkach dla Livingmax, gdzie prowadzi TotallyHipVideoBookReview.com .

Czytaj więcej:

Nowa powieść Petera Careya to dziwna podróż przez rasistowską przeszłość Australii – i teraźniejszość

Chata Pasterza

przez Tima Wintona

legalne sterydy, które działają szybko

Farrara Strausa Giroux. 267 s. 26 zł

Jesteśmy uczestnikiem programu Amazon Services LLC Associates, programu reklam afiliacyjnych, którego celem jest zapewnienie nam środków do zarabiania opłat poprzez umieszczanie linków do Amazon.com i witryn stowarzyszonych.