Ostatni sezon „Downton Abbey” wydaje się mieć na celu utrzymanie lądowania

Od początku, Opactwo Downton pracowicie pożegnał się czule ze sposobem, w jaki rzeczy miały miejsce sto lub więcej lat temu; do samego końca jest to program o trudnym przejściu i ostatecznym wyginięciu szczególnego szczepu klasy wyższej, rozkoszując się stylem życia, który kochają anglofilscy widzowie i fani serialu. Teraz, w szóstym i ostatnim sezonie, który rozpoczyna się w niedzielę wieczorem w PBS Masterpiece, najtrudniejsze prawdy XX wieku nie są już abstrakcyjne ani optymistycznie pomijane. Downton upada.

Pan Barrow (Rob James-Collier), wężowy kamerdyner, został prawie zmuszony do znalezienia pracy gdzie indziej, ponieważ posiadłość Grantham zaczyna wstępnie ograniczać wydatki na personel. Widzi tylko ponurą, nieostrą projekcję tego, co nas czeka.

dawkowanie kapsułek opms silver maeng da

Nie widzę przyszłości, mówi ponuro. Ale chyba nikt z nas nie potrafi.

[Funk ‘Downton’: Zbliża się koniec ‘Abbey’s’ road ]

Mógłby przemawiać w imieniu całego domu. Opactwo Downton zawsze było najsilniejsze, gdy porównywało przeszłość z pędem ku nowoczesności, który ukształtował jego niezapomniane postacie, których poznaliśmy po raz pierwszy w 1912 roku, a teraz rozstajemy się z nimi w 1925 roku. poważne skutki dla pokolenia, bez względu na klasę czy pochodzenie, ale Downton Abbey było lepsze, gdy skupiało się na subtelniejszych zmianach – śladach równości płci, rozmyciu między szlachetnością a niewolą oraz nadejściem codziennych postępów technologicznych. (W tym sezonie to lodówka i suszarka do włosów, które przykuwają śmierdzący wzrok tradycjonalistów.)

Więc Barrow szuka nowej pracy, najlepiej jako kamerdyner w odpowiedniej posiadłości, gdzie nie będzie się już wiercił pod kciukiem głównego lokaja Downtona, pana Carsona (Jim Carter). Ogłoszenia z listami gończymi prowadzą Barrow do zaniedbanej posiadłości, w której tęskny, starszy dżentelmen kręci się po okolicy i usycha na duchu w epoce wiktoriańskiej, kiedy dom gościł dygnitarzy i członków rodziny królewskiej. Widzisz, nie możemy ich zawieść, mówi stary człowiek Barrowowi, który ledwo może ukryć przerażenie z powodu zrujnowanego stanu domu. Kiedy powrócą dobre czasy i wszystkie powrócą, musimy być gotowi. Nie możemy pozwolić, aby nasze standardy się wyślizgnęły. W idealnie wzniosłym momencie Barrow jako pierwszy dostrzega z bliska, że ​​sen o miejscach takich jak Downton Abbey minął.

Z delikatną ostrożnością co do spoilerów (sezon 6 został już wyemitowany w Wielkiej Brytanii), wydaje się wystarczająco bezpieczne, aby ujawnić, że te ostatnie odcinki Downton Abbey należą do najlepszych w serialu od pierwszego sezonu – i uspokoją tych, którzy mają nadzieję na najszczęśliwsze możliwe zakończenia dla prawie każdej postaci. Nawet wspomniany Barrow jest nieco odkupiony ze swoich grzechów. Ostatni odcinek, który zostanie wyemitowany tutaj 6 marca, spotkał się z serdecznymi aprobatami fanów i rekaperów po drugiej stronie stawu, którzy oglądali go w Boże Narodzenie i nie zgłaszali żadnych tragicznych ani nieoczekiwanych zwrotów w ostatniej chwili. (Naprawdę kochać Downton to rozkoszować się jego całkowitą przewidywalnością w tym momencie.)

Twórca i scenarzysta Julian Fellowes przedstawia swój zwyczajowy zestaw drobnych drobiazgów i krótkotrwałych wątków emocjonalnych, ale po raz pierwszy od kilku sezonów opactwo Downton czuje się celowo zorganizowane i ma zamiar zatrzymać lądowanie. Sceny, na które lojalni widzowie czekali pięć lat, w końcu nadejdą w drugiej połowie tego sezonu i są szczególnie dobre, wymagają najlepszej pracy od supergwiazdy serialu, Maggie Smith (jako hrabiny wdowy), a także Michelle Dockery (jako Lady Mary) i Laura Carmichael (jako Lady Edith).

[Recenzja „Maggie Smith”: Osoba stojąca za gwiazdą „Downton Abbey”]

W międzyczasie pan Carson i pani Hughes (Phyllis Logan), zaręczeni w zeszłym roku, zajmują się planami weselnymi i parametrami zbliżającej się, hm, intymności. Isobel Crawley (Penelope Wilton) wdaje się w nie do pozazdroszczenia starcie z hrabiną wdową o los wiejskiego szpitala; Pan Bates i Anna (Brendan Coyle i Joanne Froggatt), wolni od swoich kartek, próbują mieć dziecko.

Jeśli chodzi o ustawione fragmenty i niezapomniane sceny, są ekscytujące wyścigi samochodowe i niefortunny incydent przy stole obiadowym, który jest prosto z pierwszego filmu o Obcym. Przeważnie są to zwykłe, lekko namydlone idiotyzmy Downton, aż do piątego lub szóstego odcinka, kiedy Fellowes zdaje sobie sprawę, że nie zostało wiele czasu do marnowania i że każde zdanie będzie musiało kończyć się kropką. Edith sprawdziła się jako wydawca czasopism, ale czy jej sekretne dziecko miłosne (każda gra alkoholowa związana z Downtonem powinna zawierać słowo Marigold) znajdzie się między jej szansami na romans z Bertiem Pelhamem (Harry Hadden-Paton)? Czy Mary znajdzie miłość z Henrym Talbotem ( Dobrej żony Matthew Goode).

Być może moim ulubionym momentem tego ostatniego sezonu jest spojrzenie na przyszłość domu jako pułapkę turystyczną (odzwierciedlającą dzisiejszą misję zamku Highclere, gdzie kręcono serial). Aby pomóc zebrać fundusze na cele charytatywne, Crawleyowie otwierają Downton na jeden dzień dla zwykłych ludzi, którzy chłoną jego splendor i zadają wszelkiego rodzaju pytania dotyczące domu i jego historii, na które rodzina nie zawsze ma odpowiedź. Hrabia Grantham (Hugh Bonneville) ma nieprawdopodobne spotkanie z młodym chłopcem, który oderwał się od oficjalnej trasy koncertowej i chce wiedzieć, dlaczego ktoś potrzebuje lub chce mieszkać w tak dużym domu.

jak czyścić swoje ciało?

Opactwo Downton może niektórym wydać się nieznośnie wybredne i głupie, ale jednocześnie w pełni i bogato odpowiedziało na pytanie tego małego chłopca: żyli w ten sposób z poczucia obowiązku. I póki to trwało, czy nie było wspaniałe?

Arcydzieło: Opactwo Downton (jedna godzina) wraca w niedzielę o 21:00. na stacjach PBS; trwa do 21 lutego. Finał serii odbędzie się 6 marca.